Bron www.pagia.be – Jan Heuvelmans – Datum 19/06/08
Zie: http://www.f4j.be/doc/doc08/080619_1_jaar_cel_voor_psychische_moord_op_papa.html
ANTWERPEN – OM: “Een moeder van twee kinderen naar de cel sturen is niet sympathiek”
De Antwerpse strafrechter veroordeelde vrijdag Christel M. (38) uit Zwijndrecht tot een effectieve celstraf van één jaar voor de “psychische moord” op haar ex. Het resultaat van een schrijnende vechtscheiding is dat twee dochters van (intussen 12 en 14) dienden geplaatst en van daaruit met de taxi naar school gebracht worden. Openbaar aanklager Bart De Smet had het over “een psychische moord op de vader door de emotionele vergiftiging van de kinderen”.
De zaak kende in het najaar van 2007 twee valse starts. Op 1 februari werd ze dan eindelijk behandeld maar in plaats van ze in beraad te nemen, plande de rechtbank op 23 mei een volgende zitting om na te gaan of er in die tussentijd enige beterschap te bespeuren viel. Maar het heeft niet mogen baten: de moeder weigerde botweg ouderschapsbemiddeling.
POS-kinderen
“Dit is een intrieste zaak in een bijna vier jaar aanslepend conflict. Een moeder van twee kinderen naar de cel sturen is niet sympathiek. Maar zij praat onvoldoende op de kinderen in om ze in het weekeinde naar hun vader te sturen. Integendeel, ze vergiftigt ze door ze te betrekken bij de echtscheidingsprocedure. Ik vraag acht maanden effectief plus 550 euro boete”, rekwireerde De Smet vorige maand. Het werd vandaag één jaar effectief, zodat de procureur eventueel de onmiddellijke aanhouding had kunnen vorderen. Maar er zat een plaatsvervanger die het dossier blijkbaar niet kende.
“Alles begon in 2004 met het plotse vertrek van de vader uit het gezin. De moeder bleef zwaar gekwetst achter en kon het niet laten haar kinderen daarbij te betrekken. Ze reageerde totaal fout, met de kinderen als belangrijkste slachtoffers. Er is geen sprake van enige rechtvaardigingsgrond of noodtoestand”, zegde Bart De Smet. “Deze mevrouw heeft door de psychische vergiftiging haar kinderen in een POS-situatie (Problematische OpvoedingsSituatie) gedwongen.
Absolute kwade trouw
Vorige maand was al de elfde keer dat de exgenoten met getrokken messen voor een rechtbank stonden in een conflict over de uitoefening van het omgangsrecht van de vader. “Deze vrouw heeft eerder al zes en acht maanden cel gekregen. Zij betaalde al 26.000 euro aan dwangsommen plus 7.000 euro deurwaarderskosten omdat ze de kinderen bleef hersenspoelen. Het gevolg was dat die weigerden op de voorziene dagen naar hun vader te gaan. De moeder zag haar kinderen liever naar een instelling vertrekken dan naar hun vader”, pleitte de advocaat voor de vader.
De verdediging stelde dat er toch ook iets goed te vertellen was over deze vrouw. De kinderen waren samen met hun moeder gekwetst door het vretrek van hun vader en weigerden elk contact met hem. Je kan van de moeder niet het onmogelijke verwachten. Zij doet nu pogingen, zegt ook de probatiecommissie. En de school probeert de zaak mee gedeblokeerd te krijgen. Geef mijn cliënte nog een kans om deze lichtpuntjes aan te grijpen”.
Daar had de rechtbank dus geen oren naar. Integendeel. Zelden klonk de motivering bij een veroordeling zo hard: De moeder gedroeg zich “schaamteloos en leugenachtig”, het misbruik is “walgelijk”, en ze “gremelt niet alleen naar de verzoekende partij maar lacht ook Justitie in het aangezicht uit. En wat de houding van de dochters betreft: “Het is niet aan een achtjarig kind om te beslissen met welke ouder het contact wil”. En verder: “Woorden als ‘gij hebt ervoor gezorgd dat mijn mama geen geld meer krijgt; ge zult ons in een gesticht steken; ge zult ervoor zorgen dat mijn mama in de gevangenis moet’ kunnen de kinderen niet zelf hebben uitgevonden en zijn een bewijs van de absolute kwade trouw”.
Jan Heuvelmans
Bron(nen):
PagiA-nieuwsgaring
Correctionele rechtbank
Media Services (http://www.mediaservices.be/)
Meurtre psychique du père envers ses enfants
– par mayaz le 11/07/2008 @ 15:22 sources: F4J Belgium & http://www.pagia.be
Traduction française:
À Anvers, n’est pas très sympathique d’envoyer une mère de deux enfants en taule. Un juge anversois a condamné ce vendredi C… (38 ans) à une peine de prison d’une année ferme pour le motif de «meurtre psychologique» sur son ex compagnon. C’est le résultat obtenu à la suite d’un effroyable divorce qui a éloigné les deux filles (actuellement 12 et 14 ans) de leur père en étant placée et qui doivent aller à l’école en taxi.
Le procureur a parlé d’un «meurtre psychologique» à l’égard du père, et ce, au moyen d’«empoissonnements émotionnels» (de la part de la mère) sur des enfants».
L’affaire a connu deux faux départs, fin de l’année 2007. Le 1er février, l’affaire fut remise à une date ultérieure (le 23 mai) afin de vérifier si au cours du temps, il y avait une amélioration dans la situation. Mais la mère refusait catégoriquement la médiation familiale. Ce pénible conflit perdure depuis 4 ans. Envoyer une mère de deux enfants en prison n’est pas sympa, mais c’est parce qu’elle ne conseille pas à ses enfants d’aller chez leur père durant les week-ends. Bien au contraire, elle les empoisonne en les intégrant dans les procédures de son divorce. L’avocat du père a demandé 8 mois de prison ferme et 550 € d’amende. Aujourd’hui le verdict s’est soldé par la condamnation d’un an ferme, de manière à permettre au procureur d’ordonner son arrestation immédiate. Mais l’affaire fut jugée par un juge remplaçant ne connaissait pas assurément le dossier. Tout a commencé en 2004 lorsque le père est parti précipitamment. La mère, fortement blessée dans son amour propre, a pris ses enfants pour alliés en les intégrant dans les conflits du divorce. Elle a donc mal agi en utilisant ses enfants pour des victimes du divorce. Il ne s’agissait d’aucun sentiment de justice ni d’urgence dans la situation, mais, par l’empoisonnement psychologique de ses enfants, cette femme a créé un grave problème dans leurs éducations. Le mois passé ce fut la 11ème fois que les ex conjoints se présentaient devant la Cour pour le conflit de la non exécution du droit de garde du père. Cette femme fut déjà condamnée à deux reprises à 6 et 8 mois de prison.
Jusqu’à présent, elle a payé 26.000 € d’indemnités plus 7.000 € de frais d’huissier parce qu’elle continuait à aliéner ses enfants. Part l’attitude de la mère, les enfants refusaient d’aller chez leur père. La mère préférait que ses enfants aillent en Institution plutôt que chez leur père. La défense (de la femme) montre qu’il y a quand même un point positif chez cette mère : les enfants et la mère étaient blessés dans leur amour propre par le départ de leur père, refusant alors tout contact avec lui. On ne peut donc pas s’attendre à l’impossible dans cette situation. De plus, selon la commission probatoire, la mère essaie de faire des efforts, et l’école tente également de débloquer
(Traduction artisanale par Mayaz) Remarques de Mayaz: Quand allons-nous assister à divers Tribunaux pour témoigner sur les sanctions de spoliations des pères? Collectif La Vie de Pères Bruxelles – Wallonie laviedeperes@hotmail.com http://laviedeperes.over-blog.com/ http://www.parents.droitfondamental.eu/ http://sospapa.babelleir.be/http://jaime-papa-et-maman.skynetblogs.be/