Caro heeft een zeer Ingewikkelde Pa. (…)
Uit: Guus Kuijer, Voor altijd samen, amen, Amsterdam/Antwerpen, 1999.
Mijn moeder zegt dat je vroeger ook een Gewone Pa had. Die kwam thuis, keek televisie en dronk bier.
Zulke vaders bestaan geloof ik niet meer.
Je hebt bijvoorbeeld een vader die je vader niet is.
Of een vader die wel je vader is maar ergens anders woont.
Of een vader die wel bestaat, maar je weet niet waar.
Of een vader uit een buisje die je niet kent.
Of een vader uit een buisje die je wel kent, maar waar je geen pappa tegen zegt, omdat je pappa zegt tegen de man van je moeder.
Of een vader uit een buisje die niet de man van je moeder is, maar waar je wel pappa tegen zegt.
Of een vader waarvan je weet waar hij is, maar waar je niet naartoe mag.
Of je hebt twee vaders, die van mannen houden.
Of twee vaders die allebei vrouw zijn, maar lesbisch.
Nou ja, zoek het maar uit.
———————————————————————
Voor altijd samen, amen – Guus Kuijer
Polleke gaat met Mimoen, al twee jaar. Maar nu mag het niet meer van zijn ouders. Mimoen moet later namelijk met een Marokkaans meisje trouwen. Natuurlijk vindt Polleke dat hartstikke stom.
Pollekes moeder heeft het ook niet gemakkelijk. Met Pollekes vader die verslaafd is. En met Pollekes meester die met haar wil trouwen. De arme Polleke weet zich soms geen raad met die mensen.
Gelukkig heeft ze opa en oma op de boerderij. En het kalfje dat naar haar is genoemd. Bij opa en oma leert ze bidden, ook al is ze niks van haar geloof. Bidden kan ze goed, vooral als ze aan Mimoen denkt.
Guus Kuijer ontving voor Voor altijd samen, amen in 2000 de Gouden Griffel. In 1979 kreeg hij de Staatsprijs voor kinder- en jeugdliteratuur en in 2007 de E. du Perronprijs voor zijn gehele oeuvre.