Thomas Claus schreef een roman over een afwezige vader. De overeenkomst is groot met zijn eigen, wel erg vaak maar niet altijd afwezige vader Hugo. “Zijn schuldgevoel was even groot als mijn gevoel van gemis.” Zes jaar lang werkte de zoon van Hugo Claus in het grootste geheim aan zijn boek Lucas Somath. Wie niet al te traag van geest is, weet meteen dat het een anagram is van de naam Thomas Claus. Het meer dan driehonderd pagina’s tellende boek kreeg de ondertitel Niets, een komedie.
Jan Haerynck en Martin Coenen van Vrij Nederland spraken met Thomas Claus over zijn roman. Zie hiervoor :: Vrij Nederland, 17-05-2008
Uit dit interview het volgende fragment:
Hoe reageerde je zelf als kind op zijn plotselinge vertrek?
‘Ik had een enorm gevoel van verlies. Dat heb ik nooit goed kunnen verwerken. Als dat na zoveel jaar nog terugkomt, moet dat toch een uiterst pijnlijke gebeurtenis zijn geweest, hè.’
Zelf heb je ook je kind en je eerste vrouw verlaten. Geen gemakkelijke beslissing?
‘O, god, néé! Een grúwelijke beslissing. Ik vond dat heel moeilijk. Ik heb zelf die breuk zo lang mogelijk uitgesteld tot mijn zoon Anwar wat ouder was. Hij was acht toen we beslisten om uit elkaar te gaan. Nog steeds heb ik een uitstekend contact met mijn zoon. We kozen voor een co-ouderschap. Hij woont voor de helft van de tijd bij me. Ik wilde niet in de val van mijn vader trappen. Ik wou per se vermijden dat mijn zoon me als een afwezige vader beschouwde. Ik mag wel zeggen dat we er een uitstekende band op nahouden. Niet zonder emotie stel ik vast dat hij ontzettend fier op me is. Zalig!’