Man, werk nou toch wat minder
nrc.next – 25 nov 2008 – Gaat het over deeltijdwerk, dan gaat het over vrouwen. Want die offeren hun werk op om voor de kinderen zorgen. Het wordt tijd dat de mannen zich schuldig …
Man, werk nou toch wat minder – Manifest van FNV Jong
Bron: nrc.next – Geldenwerk – Leestijd 09:04 – Door Stijn Bronzwaer en Patricia Veldhuis – 25 november 2008 09:55 – Laatst gewijzigd 4 december 2008 19:36
Discussieer: Hoort de man de kostwinner van het gezin te zijn?
Gaat het over deeltijdwerk, dan gaat het over vrouwen. Want die offeren hun werk op om voor de kinderen zorgen. Het wordt tijd dat de mannen zich schuldig voelen.
Rotterdam. Raar eigenlijk: we praten al jaren over de moeizame combinatie van werk en gezin, schrijven notitie na notitie over het glazen plafond, deeltijdwerk en het anderhalfverdienersmodel, maar het gaat altijd alleen maar over vrouwen.
Zíj moet meer werken en het glazen plafond doorbreken, zíj moet zich niet schuldig voelen als ze niet elke dag thuis op de kinderen zit te wachten. Het debat over werk en zorg, zegt Rutger Groot Wassink (34), beleidsmedewerker bij FNV Jong, „is gekaapt door de vrouwen, terwijl er juist bij mannen een wereld te winnen valt”.
Het is dus de hoogste tijd dat mannen eens gaan zeggen wat zíj willen. En dat is, volgens Groot Wassink, dat ze afwillen „van een dominante werkcultuur waarin mannen fulltime werken en verantwoordelijk zijn voor het gezinsinkomen, terwijl hun vrouwen een klein baantje hebben voor de extraatjes. Wij willen dat mannen zich losmaken van het kostverdienerskeurslijf en dat ze hun vaderrol claimen door een dag per week thuis te zijn voor de kinderen.”
Vandaag komt FNV Jong met een manifest als het formele begin van een campagne. Of de timing van de actie wel gunstig is in tijden van economische crisis? Daarover is inderdaad getwijfeld, zegt Groot Wassink. „Maar dit is geen luxeprobleem. Dit gaat over een fundamentele verandering van de manier waarop arbeid georganiseerd is in ons land. Dat overstijgt de kredietcrisis.”
Groot Wassink, vader van een zoontje van twee, nam zelf mede het initiatief tot de actie. „Ik hoor de laatste tijd van steeds meer mannen om me heen dat ze graag een grotere rol in het leven van hun kinderen willen spelen”, zegt hij. „En dan niet alleen binnen de vakbond, maar ook in de voetbalkantine. Mannen van mijn generatie, eind twintig, begin dertig, willen niet net als hun vaders de man zijn die op zondag het vlees snijdt.”
Geen punt, zou je zeggen. Deeltijdwerk is volledig geaccepteerd – het is zelfs een wettelijk recht – en van een vader op het schoolplein kijkt ook niemand meer op. Toch valt de werkelijkheid vies tegen, zegt Groot Wassink. „Voor veruit de meeste mannen geldt nog steeds: ik wil best een dag voor de kinderen zorgen, maar met mijn werk kan dat écht niet.”
Het is een mentaliteitskwestie, denkt hij. „Het zit verkeerd in de koppen. Mannen denken dat ze geen volwaardige werknemer zijn als ze niet tachtig uur per week kunnen draaien en vrouwen denken dat ze geen goede moeder zijn als ze niet elke dag naast de koekjestrommel zitten. Bullshit. Dat is een dominante, maar achterhaalde ideologie.”
Die ideologie houdt het typisch Nederlandse anderhalfverdienersmodel in stand: hij zorgt voor het geld door vijf dagen in de week te werken, zij zorgt voor wat extra financiële armslag met een baantje van twee of drie dagen. Slechts 11 procent van de werkende vaders heeft een parttime baan. Bij de werkende moeders gaat het om 88 procent. Het percentage vrouwen dat fulltime werkt is sinds 1971 nauwelijks gestegen.
Vrouwen zitten daar niet zo mee, bleek vorige week uit het rapport Verdeelde tijd, waarom vrouwen in deeltijd werken van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Veruit de meeste vrouwen geven daarin aan zelf voor een deeltijdbaan te hebben gekozen en geen behoefte te hebben aan meer uren. Ze houden liever tijd over voor het huishouden, de kinderen en hun hobby’s.
Een luxekwestie: de meesten van hen hebben een man die vijf dagen per week werkt. Tweederde van de Nederlandse vrouwen voelt dan ook geen economische noodzaak om te werken. Terwijl 76 procent van de mannen het idee heeft dat zijn inkomen niet gemist kan worden.
Toch zou maar liefst 65 procent van de fulltime werkende jonge vaders graag minder zou willen werken, bleek eerder uit onderzoek van de FNV. Maar dat doen ze niet uit angst voor statusverlies en het mislopen van promoties. Terwijl vrouwen een parttime baan als gewoon ervaren, is het voor mannen blijkbaar nog steeds een no go area waar je carrière onder lijdt.
„Wat dat betreft is er de afgelopen tien jaar weinig veranderd”, zegt Groot Wassink. Ja, de faciliteiten zijn beter: er zijn meer crèches, kinderopvang is een stuk betaalbaarder geworden en wie z’n kind moet vervoeren kan kiezen uit handige en hippe fietskarren en bakfietsen. Maar intussen zijn het nog steeds de moeders die op die bakfiets zitten, terwijl de vaders nog net zoveel werken. „In de hoofden is niets veranderd.”
FNV Jong is voorstander van het twee keer vier model: beide partners werken vier dagen – en zijn dus allebei een dag thuis bij de kinderen. Dat heeft ook economische voordelen. Groot Wassink: „Het is een oplossing voor de krapte op de arbeidsmarkt. Bovendien levert twee keer vier volgens berekeningen van onderzoekers meer op dan het anderhalfverdienersmodel van één keer vijf en één keer drie.”
En dat hoeft dan niet per se door van veertig naar tweeëndertig uur te gaan. „Je kunt je werk ook zo inrichten dat je een vaste dag bij de kinderen bent, maar toch gewoon fulltime werkt omdat je vier keer negen uur werkt. Of omdat je ’s avonds nog een paar uur achter de computer kruipt. Dat doe ik zelf ook. Het gaat om flexibiliteit. Ik wil namelijk graag hard werken, maar ook een goede vader zijn.”
Sinds 2000 hebben werknemers in Nederland het recht om minder te werken. Volgens de Wet aanpassing arbeidsduur moet de werkgever ‘in principe’ toestemming geven als een werknemer minder uren vraagt.
Er zijn een paar uitzonderingen: de regeling telt bijvoorbeeld niet bij bedrijven met minder dan tien werknemers. Ook kan de werkgever het verzoek afwijzen als het bedrijf door parttime werkers in ernstige problemen komt of als het werk niet geschikt is om in deeltijd uit voeren.
De Nederlandse vader heeft recht op twee dagen volledig betaald kraamverlof. Ter vergelijking: Belgische vaders krijgen tien dagen kraamverlof. En in Noorwegen en Zweden kunnen vaders tot enkele maanden vaderverlof opnemen, mét behoud van een deel van hun salaris.
Minister Donner (Sociale Zaken en Werkgelegenheid, CDA) wil vaders meer recht geven op zorgverlof na de geboorte van hun kind. Ook wil hij werktijden flexibiliseren. Dat schrijft de minister in een brief die hij vorige week naar de Tweede Kamer stuurde.
1) Vader: Maak tijd voor je kind
Meer dan zes van de tien mannen willen graag minder werken en meer tijd besteden aan opvoeding. Dat ze dit niet doen, komt door de dwingende manier waarop werk in Nederland is ingericht. Dat kan anders en dat moeten we zelf doen. Wees niet bang. Leg je niet neer bij de status quo. Worstel je los uit het kostwinnerskeurslijf. Werk een dag minder. Ga iets leuks doen met je kind.
2) Overheid: Betrek vaders in de discussie
Als mannen minder werken, kunnen vrouwen zich in hun loopbaan ontwikkelen zoals zij dat willen. Zij hebben er recht op en worden er gelukkig van.
De overheid probeert vrouwen meer te laten werken om de vergrijzingsgolf op te vangen. Het kabinet heeft er zelfs een taskforce voor opgericht. Prachtig, maar krijgen we dan ook een kraamverlof voor vaders? Komt er geld om het ouderschapsverlof van vaders door te betalen?
Tot onze irritatie ontbreekt de rol van de vaders volstrekt in deze discussie.
3) Werkgever: Word wakker
We roepen werkgevers op om vaders meer ruimte te bieden om flexibeler met werk om te gaan, om 32 of 36 uur per week te laten werken. Of meer uren, maar dan op andere tijden. Wij vragen werkgevers hun mentaliteit aan te passen aan de huidige tijd. Loyaliteit is niet meetbaar door aanwezigheid. Thuis- en telewerken bieden nieuwe kansen, maar veel werkgevers hobbelen hier nu nog achteraan.
Heren werkgevers, dit is de 21ste eeuw! Er moeten geen belemmeringen zijn om voor vaderschap te kiezen.
|
Rogier Thewissen (32) |
|
„Toen onze dochter op komst was heb ik het wel met mijn vriendin besproken, maar eigenlijk nooit serieus overwogen. Ik kan niet minder werken. Ik heb een eigen bedrijf, dus moet ik er altijd zijn. Parttime managen bestaat niet. In mijn managementteam sta ik vier dagen werken niet toe, voor mannen noch voor vrouwen. Minder werken mag, maar dan moet je wel een stapje terug doen. Mijn vriendin vindt het niet erg. Zij werkt wel parttime. Eerst vier dagen, drie sinds onze dochter geboren is. Ze is gewend dat ik veel uren maak. Daar heb ik geluk mee. Met twee ambitieuze ouders zal toch één van de twee water bij de wijn moeten doen. Geen kinderen is nooit een optie geweest. Kinderen wil ik al sinds de basisschool. En ik ben geen slechte vader. Dat was mijn vader ook niet, ook al had hij een drukke baan als directeur van een vastgoedbedrijf. Hij kwam om half acht thuis, als hij geen etentjes met klanten had. Mijn vader was er altijd voor me als ik hem echt nodig had. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik tekort gekomen ben. Mijn dochter is alles voor me. Ik breng haar naar de opvang en als ik thuis kom, breng ik nog een paar uurtjes met haar door. Nu ze nog zo klein is kan dat nog. De relatie met je kind zit in de kwaliteit van de tijd die je met haar doorbrengt, niet in de kwantiteit. Sommige goede vrienden hoef je ook maar eens per maand te zien.” |
|
Hans Niendieker (42) |
|
„Minder werken kan niet als je ondernemer bent. Misschien als je een eenmanszaak hebt, maar als je verantwoordelijkheid draagt voor personeel kun je alleen fulltime werken. Zeker in het begin vergt een eigen bedrijf enorm veel energie. Je moet je bewijzen en er vol voor gaan. Elf jaar geleden ben ik met mijn bedrijf gestart, vlak daarna werd mijn oudste dochter geboren. Ik heb het geprobeerd, werkte regelmatig thuis. Maar het is een illusie om te denken dat je energie kunt spreiden. Uiteindelijk doe je twee dingen half. Zo doe je je kinderen en je bedrijf tekort. Als gezin moet je keuzes durven maken. Onlangs hebben we ons derde kind gekregen. Mijn vrouw werkte parttime in het onderwijs en is gestopt met werken. Dat wilde ze zelf graag, ze wilde alle tijd aan ons kindje besteden. Werken kan ze tenslotte de komende dertig jaar ook nog. Onze kinderen hebben daarom nu een stabiel thuis. Als er twee ouders thuiskomen na een dag hard werken heb je onrust in het kwadraat. Nu ben ik de enige bron van onrust in huis. Ik geef toe, soms ben ik best bang geweest dat mijn kinderen een betere band met hun moeder zouden krijgen. Zij is er altijd. Zij is hun steun en toeverlaat. Maar ik heb na het eten ook de intensieve momenten met mijn kinderen. En als ik vakantie neem besteed ik mijn tijd aan hen. Een goede vader is tenslotte iemand die er is op de momenten dat het ertoe doet.” |
|
Sander Verbrugge (29) |
|
„Ik ben niet minder gaan werken toen ik vader werd. Toen mijn zoon werd geboren, was ik bezig te promoveren in de natuurkunde, een baan van veertig uur per week. Daarna werd ik consultant, een baan van vijftig uur. Eigenlijk ben ik met de komst van ons kind juist harder gaan werken. De druk nam toe. Mijn vrouw was lerares en is gestopt met werken na zijn geboorte. Zo creëer je meer tijd. Als ik thuis kom hoeft er niets meer te gebeuren. Dat heeft mijn vrouw al allemaal gedaan. Zo kunnen we optimaal van ons gezinsleven genieten. Mijn vrouw wilde het zelf. Ze zag het bij collega’s: om vijf uur nog racen naar de kinderopvang, boodschappen doen. Dat levert een dosis stress op waar het kind de dupe van wordt. Inmiddels is ze het thuis zijn wel gewend en heeft ze tijd over. Ze gaat weer studeren en wil weer gaan werken als ons kind straks naar school gaat. Ik merk soms wel dat ze hem beter kent, omdat ze zo veel meer tijd met hem doorbrengt. Maar hij wordt nu wat ouder en is naar mij ook al wat stoeierig. Mijn band met hem is gewoon anders, niet minder. Als koppel moet je de geboorte van een kind samen opvangen. Eén van de twee moet dan uren opofferen. In onze situatie was het zo dat ik meer verdiende dan mijn vrouw. Dat heeft onze keuze sterk bepaald.” |
Discussieer: Hoort de man de kostwinner van het gezin te zijn?
Een echte man zorgt voor kind én carrière
- Bron: FNV – 25 november 2008
- Bron: Arboportaal – 25 november 2008
- Bron: ANP Perssupport – Public Site : Press Release Portal – DETAIL
Uit onderzoek blijkt dat ruim 60 procent van de werkende vaders minder wil werken en meer tijd aan de kinderen wil besteden. “Dus waarom wordt er alleen naar vrouwen gekeken als het om het participatieprobleem gaat? Weg met dat anderhalfverdienersmodel. 2 keer 4 doet meer recht aan het verlangen van beide ouders”, aldus Merlijn van Hulst (32), universitair docent Bestuurskunde en vader van Kyra (1).
Samen met dertien andere ambitieuze vaders schreef Groot Wassink (34), beleidsmedewerker FNV Jong en vader van Boris (2), het Manifest Papa Plus. Met oproepen aan de overheid, werkgevers en de vaders. Op www.papaplus.nl kan ieder die zich verwant voelt het Manifest ondertekenen.
De vaders gaan lobbyen en actievoeren bij alle betrokken partijen om die betere balans in de discussie en in de praktijk te realiseren. “Op langere termijn is er een mentaliteitsverandering nodig”, stelt Groot Wassink. “In het voorjaar van 2009 komen wij met concrete voorstellen aan wet en werkgever om het vaders en moeders makkelijker te maken arbeid en zorg lekker te combineren.”
Uit het Manifest
Aan de vaders: “Wees niet bang. Leg je niet neer bij de status quo. Worstel je los uit het kostwinnerskeurslijf. Werk een dag minder. Ga iets leuks doen met je kind.”
Aan de werkgevers: “Wordt wakker en organiseer arbeid anders… Loyaliteit is niet meetbaar door aanwezigheid… Heren werkgevers, dit is de 21ste eeuw! Er moeten geen belemmeringen zijn om voor vaderschap te kiezen.”
Aan de overheid is de boodschap: Betrek vaders in de discussie. Als de overheid de arbeidsparticipatie wil verhogen, moet je niet alleen kijken naar de vrouwen. “Geef alle mannen een papadag! Krijgen we dan ook meer kraamverlof voor vaders? Komt er geld om het ouderschapsverlof van vaders door te betalen?”
Meer info:
Intro Superpapa – Waarom het Manifest Papa Plus?
http://www.fnv.nl/superpapa/default.asp
Zes op de tien Nederlandse mannen zegt minder te willen werken om meer tijd met hun kinderen door te brengen, maar doen dit niet. FNV Jong roept alle vaders op om zich los te maken van het kostverdienerskeurslijf en hun vaderrol claimen. De discussie over werken en gezin is te lang door vrouwen onderling gevoerd. Het is de hoogste tijd dat mannen zich hier ook mee bemoeien.
Uit het Manifest:
Aan de vaders: “Wees niet bang. Leg je niet neer bij de status quo. Worstel je los uit het kostwinnerskeurslijf. Werk een dag minder. Ga iets leuks doen met je kind.”
Aan de werkgevers: “Wordt wakker en organiseer arbeid anders… Loyaliteit is niet meetbaar door aanwezigheid… Heren werkgevers, dit is de 21ste eeuw! Er moeten geen belemmeringen zijn om voor vaderschap te kiezen.”
Aan de overheid is de boodschap: Betrek vaders in de discussie. Als de overheid de arbeidsparticipatie wil verhogen, moet je niet alleen kijken naar de vrouwen. “Geef alle mannen een papadag! Krijgen we dan ook meer kraamverlof voor vaders? Komt er geld om het ouderschapsverlof van vaders door te betalen?
Steun ons manifest (lees de complete tekst) en
Zij namen het initiatief:
Rutger Groot Wassink (34). Beleidsmedewerker FNV Jong en deelraadslid. Vader van Boris (2,5). Merlijn van Hulst (32). Universitair docent bestuurskunde. Vader van Kyra (1). Rutger Ros (35). Wegontwerper. Vader van Rocka (1,5). Henkjan Letteboer (32). Architect. Vader van Anna (1,5). Mathijs Rutten (31). Projectleider Facilitaire zaken. Vader van Justin (1,5). Harm-Jan Kamstra. (32) Loodsmedewerker. Vader van Mila (4) en Mirthe (2). Ruben Boerkamp (36). Regiopolitie Utrecht. Vader van Lieve (6) en Roman (2). Peek Nieuwenhuisen (32). Huisarts. Vader van Mijlan (3) en Wieke (1,5) Daniel Hentschel (31). Cartoonist/illustrator, muzikant. Vader van Luden (1) Bram Gerrits (32). Freelance redacteur en lokaal politicus. Vader van Marius (1). Gijs van Dijk (28). Vakbondsbestuurder AOb. Vader van Sam (1). Serge Calon (35). Gebiedsmanager AM/ Groen door Rood. Vader van Roman (2) Hugo Bijlsma (28). Coördinator Publieksservices. Vader van Ebbe (1) Joost Voerman (35). TV producer. Vader van Sam (8) en Julia (4).
Manifest Papa Plus
http://www.fnv.nl/superpapa/manifest.asp
Vaders van Nederland! De tijd is gekomen om ons te bevrijden uit de ketens van het fulltimewerk en de laatste resten van het kostwinnersmodel af te schudden. Men zegt over mannen dat wij pas gelukkig zijn als wij veertig, vijftig uur in de week werken. Dat wij ons alleen maar interesseren voor geld verdienen en carrière maken. Dat wij ons te goed voelen voor de zorg voor kinderen, omdat je die niet terug ziet op je loonstrookje.
Dit beeld is achterhaald en vals. Meer dan zes van de tien mannen willen graag minder werken, en meer tijd besteden aan de opvoeding van hun kinderen. Dat ze dit niet doen, komt door de dwingende manier waarop werk in Nederland is ingericht. Dat kan dus anders. En dat zullen we zelf moeten doen. Wat we nodig hebben is lef en overtuigingskracht. Een aantal van ons heeft het gedaan. Wij hebben afspraken gemaakt met onze werkgevers. Wij hebben onze plek opgeëist in de levens van onze kinderen. Wij hebben onze papadag veroverd en toch zijn we niet op een zijspoor beland. Nu roepen we jullie op hetzelfde te doen. Wees niet bang. Leg je niet neer bij de status quo. Worstel je los uit het kostwinnerskeurslijf. Werk een dag minder in de week. Ga iets leuks doen met je kind. Geniet van je papadag! Je productiviteit zal er niet onder lijden. Je ontwikkelt juist extra vaardigheden, waar ze op je werk profijt van hebben. En je versterkt jullie emotionele band. Dat is goed voor jou en voor je kind. En het draagt bij aan een meer ontspannen bestaan.
Door onze papadag te claimen, geven we onze vrouwen en vriendinnen de kans om juist meer te werken. Zodat zij meer uit zichzelf kunnen halen. Zodat zij zich kunnen ontplooien. Zodat zij zich in hun loopbaan optimaal kunnen ontwikkelen als zij dat willen. Waarom we dat belangrijk vinden? Omdat zij daar recht op hebben en er net als wij gelukkig van worden. Nu worden vrouwen die meer willen werken nog door hun werkgevers ontmoedigd. Waarom toch? Hebben vrouwen dan toch minder rechten? De ondertekenaars van dit manifest willen de dominante arbeidsideologie doorbreken waarin vrouwen nog altijd ongelijk zijn aan mannen. Geef vrouwen de ruimte om meer uren te werken. Zonder dat ze worden uitgemaakt voor ontaarde moeder. En laat vaders de vrijheid om minder uren of op een andere manier te werken. Zonder dat de machocultuur hen wegzet als ambitieloze sukkels.
Iedereen in Nederland heeft het over arbeidsparticipatie van vrouwen. Vrouwen moeten meer gaan werken om de vergrijzingsgolf op te vangen. Het kabinet heeft er zelfs een Taskforce voor opgericht. Prachtig. Maar krijgen alle mannen dan ook een papadag? Krijgen we dan ook meer kraamverlof voor vaders? Komt er geld om het ouderschapsverlof van vaders door te betalen? Tot onze grote irritatie ontbreekt de rol van de vaders volstrekt in deze discussie. Het kabinet belijdt de emancipatie van mannen vooral met de mond. Ja, minister Plasterk heeft een ‘Plan van de man’. Ja, minister Rouvoet roept wat over het gezin. Maar wat is er echt gedaan? Welk concrete maatregelen maken het voor mannen echt gemakkelijker om papa te zijn?
Wat we wel zien, is dat Den Haag bezuinigt op de kinderopvang. Begrijpt u nu dat wij daar soms heel erg kwaad van worden?
Sommige mannen wachten af. Wij doen het zelf. We presenteren hierbij onze eigen ‘Taskforce’, Papa Plus. Wij willen volwaardig vaderschap in combinatie met volwaardig werk. Wij zijn man, werknemer, partner, en ook papa. Wij claimen voor elke vader het recht op minstens één papadag. Wij willen onze kinderen niet missen. Voor je het weet zijn ze groot en is hun jeugd voorbij. Wij vinden dat een kind recht heeft op een vader, en een vader recht heeft op een kind. Vaders vervullen een onmisbare rol in de vorming van kinderen tot evenwichtige volwassenen. Wij eisen onze plek op in het leven van onze kinderen. En wij roepen onze collega-vaders op hetzelfde te doen. Eis een papadag! Kies voor jezelf en voor je kind.
Wij begrijpen het heel goed als mannen die keuze nu niet durven te maken. Want het kan ten koste gaan van je loopbaan. De cultuur in het bedrijfsleven is nog steeds die van het kostwinnersmodel. De man werkt, de vrouw blijft thuis. Maar heren werkgevers, wake up. Dit is de 21e eeuw! Zorg voor kinderen is geen vrouwentaak. Mannen eisen hun plek op in het gezin. Toch is de arbeidsdeling in Nederland nog altijd traditioneel ingericht. Daar moeten we dus zo snel mogelijk vanaf. Niks geen kostwinners- of anderhalfverdienersmodel. Als we al moeten kiezen, dan kiezen we voor twee keer vier. Twee partners die allebei vier dagen werken. Dan doe je recht aan de wensen en verlangens van beide ouders.
De overgrote meerderheid van de werknemers is op zoek naar een betere balans tussen werk en privé. Dat geldt voor alle leeftijden en opleidingsniveaus. Wellicht zijn wij een goedgeschoolde voorhoede die een nieuw tijdperk inluidt. Feit is dat de meeste vaders minder willen werken om bij hun kinderen te zijn, zonder dat ze daarmee hun loopbaan schaden. Daar is een mentaliteitsverandering voor nodig. Onder vaders zelf. Onder wet- en werkgevers. Maar ook onder moeders. Die moeten zich geen schuldgevoel laten aanpraten als ze naar hun werk gaan. En ze moeten ons de ruimte geven om de zorg voor de kinderen op onze eigen manier in te vullen. Wij willen een cultuuromslag. En we verwachten van de overheid dat ze deze noodzakelijke cultuuromslag actief bevordert.
Wij zijn een groep papa’s die nu al laten zien dat het kan. Maar dat mag niet afhankelijk zijn van de toevallige schappelijkheid van je werkgever. Een eerlijke verdeling van werk en zorg over mannen en vrouwen moet in steen worden gebeiteld. Wij roepen werkgevers op om vaders meer ruimte te bieden om flexibeler met werk om te gaan. Om 32 of 36 uur per week te werken. Of om meer uren te werken maar dan op andere tijden. Wij vragen werkgevers om hun mentaliteit aan te passen aan de huidige tijd. Een echte man heeft een papadag én een carrière. Loyaliteit aan je werk is niet meetbaar door aanwezigheid. Dat is een achterhaalde industriële gedachte. Weg met de mentaliteit van de fabrieksfluit! Beoordeel ons op resultaat. En niet op het aantal uren dat we voor een beeldscherm of bij een koffieautomaat hangen. Thuis- en telewerken bieden ruime, nieuwe kansen. Maar veel werkorganisaties hobbelen hier nu nog achteraan. Er moeten geen belemmeringen zijn om voor vaderschap te kiezen. Wij willen dat de papadag een recht wordt. En we zullen zelf met aanbevelingen komen om de politiek en de sociale partners te laten bewegen.
Wij willen graag werken. Wij willen ook graag hard en veel werken. Maar we willen ook onze kinderen zien opgroeien. Daar deel van zijn. En niet alleen op zondag het vlees komen snijden. Wij willen meer. Wij willen volwaardig vader zijn. Nu het nog kan.
Steun je ook ons initiatief? Check dan de pagina “onderteken manifest”
